Ο Φώτης Δούσος γράφει για τη συνεργασία του με τη Σαΐτα

Μια μέρα εκεί που περπατούσα αμέριμνος στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του διαδικτύου, προσγειώθηκε στο κεφάλι μου μια digital Σαΐτα. Η έκπληξη ήταν μεγάλη όταν διάβασα το μήνυμα που μετέφερε. Επρόκειτο για ένα κείμενο ελευθερίας, ζωντανό, οραματικό με περιπαικτική διάθεση και πρωτοτυπία. Χωρίς να χάσω καιρό (και δίχως να το καλοσκεφτώ) δίπλωσα και γω σε σχήμα χάρτινου αεροπλάνου τα γραπτά μου και τα εναπόθεσα στην φιλεύσπλαχνη μέριμνα του ανέμου. Βέβαια, για να πω την αλήθεια, δεν έφτιαξα εγώ ο ίδιος αυτό το «αεροπλανάκι». Εμπνευστής, αεροναυπηγός, μηχανικός, γνώστης της αεροδυναμικής και των δυνάμεων της ουράνιας τυχαιότητας είναι ο Ηρακλής Λαμπαδαρίου. Έχοντας μαζέψει μια πολύ ικανή ομάδα κατασκευαστών σαΐτας, εξαπολύουν τα δημιουργήματά τους προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και, απ’ ότι φαίνεται, ο άνεμος είναι πολύ ευνοϊκός μαζί τους!

Ορμητήριο αυτού του ιδιότυπου αεροσταθμού είναι η αμφιθεατρική πόλη της Καβάλας (περιμένεις πάντα κάτι καλό από την πόλη που γέννησε τον Γιώργο Χειμωνά!)

Συνήθως, οι φανατικοί αναγνώστες είναι και φετιχιστές του βιβλίου. Τους αρέσει να το αγγίζουν, να το μυρίζουν, να το έχουν στη βιβλιοθήκη τους. Άνθρωποι σαν και μένα που διάγουν νομαδικό βίο δεν μπορούν, δυστυχώς, να διατηρούν βιβλιοθήκες. Το ηλεκτρονικό βιβλίο είναι μια καλή λύση για διάβασμα σε συνθήκες αδιάκοπης κίνησης. Προσωπικά, ποτέ δεν ήμουν κτητικός σε σχέση με το βιβλίο. Ποτέ δε ζητάω πίσω τα βιβλία που δανείζω. Με ενδιαφέρει μόνο το περιεχόμενο και όχι η μορφή του βιβλίου, το διάβασμα και όχι η κατοχή του.

Στις μέρες μας ακούμε ότι η ηλεκτρονική έκδοση αποτελεί εύκολη λύση για τον συγγραφέα ή για όποιον νομίζει ότι είναι (ή, τέλος πάντων, θέλει να λέγεται) συγγραφέας. Ναι, είναι εύκολη και ανέξοδη λύση (ανέξοδη, άρα και αξιοπρεπής...), αλλά υποτίθεται ότι ο δημιουργός κόπιασε για να ολοκληρώσει το πόνημά του· γιατί πρέπει να κοπιάσει και για να το δημοσιοποιήσει; Άλλοι, κακεντρεχείς, λένε ότι στην ηλεκτρονική έκδοση καταφεύγει ο συγγραφέας που απορρίπτεται από τους παραδοσιακούς εκδότες. Αυτό το επιχείρημα αν το άκουγε ο Τζόϋς, θα άφηνε να διαγραφεί στο στόμα του ένα ειρωνικό μειδίαμα.

Εν πάση περιπτώσει, δε θα αραδιάσω εδώ τα υπέρ και τα κατά της ηλεκτρονικής έκδοσης. Ο καθένας μπορεί να τα σκεφτεί και να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Κάποτε πίστευα ότι η λογοτεχνική παραγωγή μπορεί να παραλληλιστεί με μήνυμα σε μπουκάλι που πλέει στη θάλασσα, ακυβέρνητο, έρμαιο των ρευμάτων. Ο συγγραφέας του εν λόγω μηνύματος-κειμένου δεν μπορεί παρά να είναι ναυαγός σε μια έρημη ακτή και επιδίδεται σε απεγνωσμένες προσπάθειες επικοινωνίας. Φυσικά, κατά βάθος, ξέρει ότι το μπουκάλι δε θα φτάσει ποτέ στον αναγνώστη και κανείς δε θα έρθει να τον λυτρώσει από την ερημιά του. Άλλωστε, ο ωκεανός είναι γεμάτος από τέτοια μπουκάλια... (σε σημείο που να διαταράσσεται και η ισορροπία του οικοσυστήματός του!). Ωστόσο, μην έχοντας τίποτα καλύτερο να κάνει ο σμιλευτής της πρόζας, συνεχίζει τη μάταιη και ιδεαλιστική εργασία του. Μέσα από αυτό το πρίσμα, θα ήταν μεγάλη αντίφαση να μιλάω για πνευματικά ή εμπορικά δικαιώματα του έργου.  Η ίδια η φαντασιακή συμβολοποίηση του λογοτεχνικού δούναι και λαβείν που επιχειρώ αποκλείει την προσέγγιση της κυρίας Δημουλίδου (π.χ.) πάνω στο θέμα.

Στο μέλλον οι ψηφιακές βιβλιοθήκες θα κατακλυστούν από ηλεκτρονικά βιβλία. Βέβαια, θεωρώ ότι οι λάτρεις του χαρτιού θα είναι πιο επίμονοι και ανθεκτικοί από ότι οι συνοδοιπόροι τους, λάτρεις του βινυλίου, και έτσι το βιβλίο στην παραδοσιακή του μορφή θα αντέξει αρκετά χρόνια ακόμη. Το εύχομαι ολόψυχα! Αν και δε θέλω να ακουστώ σαν εκείνους τους μοναχούς του όψιμου Μεσαίωνα που αντέγραφαν κείμενα τη στιγμή που έπεσε στα αυτιά τους το επονείδιστο όνομα Γουτεμβέργιος.

Ο Φώτης Δούσος γεννήθηκε στις Σέρρες το 1980. Σπούδασε θεατρολογία στο Τμήμα Θεάτρου, Σχολή Καλών Τεχνών στο Α.Π.Θ.

Την περίοδο 2005-2008 εργάστηκε ως θεατροπαιδαγωγός σε σχολεία Α/θμιας Εκπαίδευσης.

Είναι από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος «Δάρνακες» με τους οποίους έχει ηχογραφήσει δύο δίσκους (Virgo, 2005, AnoKato Records, Libra – Το Προξενιό της Αντιγόνης, 2010, Παρουσία Records) και έχει κάνει πολλές συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Το 2009 ίδρυσε μαζί με τον Αλέξη Ράπτη και τη Φένια Μάγιου τη θεατρική ομάδα Hippo που δραστηριοποιείται στον χώρο του παιδικού θεάτρου και του εκπαιδευτικού δράματος.

Από τις Εκδόσεις Σαΐτα κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων του με τίτλο «Χίμαιρα».