Ο
Νικηφόρος είναι ένα ανήσυχο πνεύμα. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, αφού είναι
μόλις 12 χρονών, προσπαθεί να λύνει τα προβλήματα που παρουσιάζονται. Και
φυσικά δε θα μείνει αμέτοχος στον αγώνα. Μα τι είναι αυτός ο αγώνας πάλι, θα με
ρωτήσετε; Θα λάβει μέρος σε καμιά αθλητική οργάνωση; Όχι ακριβώς.
Ο
Νικηφόρος βλέπει το άγχος που βασανίζει τους συμπολίτες του, το συνεχές τρέξιμο
για να προλάβουν να πάνε στη δουλειά τους μέσα σε μποτιλιαρισμένους δρόμους
εισπνέοντας καυσαέριο και εκπνέοντας εκνευρισμό, να γυρίσουν κατάκοποι στο
σπίτι για να αποχαυνωθούν συνήθως μπροστά στην τηλεόραση. Και μετά ύπνος και η
επόμενη ημέρα είναι ίδια ακριβώς με την προηγούμενη.Σαν να είναι ο χρόνος ξένος
και όχι δικός τους. Σαν η ζωή τους να είναι ένα ατελείωτο πήγαινε έλα γεμάτο
κουρασμένα βήματα και καθημερινά άλματα σε ένα μονότονο βουητό. Μόνη ημέρα
αποχής από τα συνηθισμένα η Κυριακή που μοιάζει όμως όχι με δώρο, αλλά με μια
απλή παύση του "τώρα" όπου ο καθένας περιμένει να περάσει στα γρήγορα
για να ξεκινήσει μια νέα εβδομάδα με περισσότερο άγχος.
Διαβάστε
τη συνέχεια της βιβλιοεντύπωσης στο προσωπικό ιστολόγιο της Ευρυδίκης Αμανατίδου, πατώντας εδώ.
Δημοσίευση σχολίου