Ηρακλής Λαμπαδαρίου. Ο άνεργος που στα 26 του έφτιαξε τις εκδόσεις Σαΐτα

Συνέντευξη στoν Ευθύμιο Σαββάκη, Lifo, στήλη Ten Ten, Αύγουστος 2013.

Συνέντευξη με τον, καθόλου συνηθισμένο, άνεργο που δημιούργησε έναν ανοικτό, ψηφιακό, μη εμπορικό εκδοτικό οίκο

Το αγόρι που έπαιζε με «Σαΐτες»

Τον πετυχαίνω στο τηλέφωνο. Βρίσκεται στην Καβάλα. Ολιγοήμερες διακοπές και δρομολόγηση ενός ακόμα βιβλίου. Ο Ηρακλής Λαμπαδαρίου δεν είναι ένας τυπικός άνεργος. Στα 26 του έχει καταφέρει να δημιουργήσει τις Εκδόσεις «Σαΐτα», έναν ανοικτό, ψηφιακό, μη εμπορικό εκδοτικό οίκο!

Πρωτοεμφανιζόμενοι συγγραφείς και καλλιτέχνες βρίσκουν, πλέον, το δικό τους χώρο για να δημιουργήσουν. Την ίδια ώρα, μόνο από την επίσημη ιστοσελίδα των εκδόσεων, περισσότεροι από 15 χιλιάδες χρήστες έχουν κατεβάσει ήδη τα βιβλία! Οι πρώτες «Σαΐτες», μέσα σε λίγους μήνες, ταξιδεύουν επίσημα και στο διαδίκτυο.

«Μέσα σε έναν μόλις χρόνο από την πρώτη «σαϊτοπτήση», μας εμπιστεύτηκαν αρκετοί συγγραφείς από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Πρόσφατα είχαμε τη χαρά να απελευθερώσουμε ένα πολύ όμορφο παραμύθι μιας συγγραφέως και εικονογράφου από τη γειτονική Ιταλία με τη βοήθεια δυο αξιόλογων μεταφραστών!

Συνολικά, συμπεριλαμβανομένων των δύο συλλογικών έργων, οι συγγραφείς που μοιράστηκαν ελεύθερα τα έργα τους με τους αναγνώστες μας ξεπερνούν τους 60! Κατά μέσο όρο δεχόμαστε τέσσερις προτάσεις κάθε μήνα και φροντίζουμε να ενημερώνουμε τους συγγραφείς σε λιγότερο από δύο μήνες για τη δυνατότητα συνεργασίας μας», αναφέρει με υπερηφάνεια.

Του ζητάω να μου περιγράψει τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσει κάποιος για να δει το βιβλίο του να εκδίδεται από τη «Σαΐτα»:

«Η διαδικασία είναι πολύ απλή, γρήγορη και ανέξοδη. Ο συγγραφέας διαβάζει και αποδέχεται το πλαίσιο συνεργασίας που έχουμε δημιουργήσει με τη μορφή ερωτήσεων-απαντήσεων στην ενότητα «FAQ» της ιστοσελίδας μας. Στη συνέχεια στέλνει αποκλειστικά σε ψηφιακή μορφή το πλήρες κείμενο του έργου του, την περίληψή του και ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα. Αν πρόκειται για παιδικό έργο, μας στέλνει κάποιες σκέψεις του για το πώς θα μπορούσε να γίνει η εικονογράφηση. Οι Υπεύθυνοι Αξιολόγησης αποφασίζουν για το αν μπορούμε να δώσουμε στο έργο την ευκαιρία να απελευθερωθεί ψηφιακά από τη Σαΐτα. Σε περίπτωση θετικής αξιολόγησης, ενημερώνουμε τον συγγραφέα και αρχίζουμε τη φιλολογική επιμέλεια, τις τυπογραφικές διορθώσεις, τον σχεδιασμό του εξωφύλλου, την εικονογράφηση (για τα παιδικά έργα), τη σελιδοποίηση, τη διαδικασία παραχώρησης ISBN από την Εθνική Βιβλιοθήκη και ολοκληρώνουμε με την απελευθέρωσή του μέσω της ιστοσελίδας μας, πολλών διαδικτυακών βιβλιοπωλείων, διαδικτυακών χώρων για τη λογοτεχνία και ΜΜΕ. Ο συγγραφέας ενημερώνεται τακτικά για την εξέλιξη του σχεδιασμού του ebook του και δεν επιβαρύνεται με καμία χρέωση», τονίζει με νόημα.

Η καθημερινότητά του στην Καβάλα κυλάει μέσα στις λευκές σελίδες της ανεργίας. Τις ίδιες σελίδες που ο ίδιος χρωματίζει με τα φτερά της «Σαΐτας».

«Η ζωή σε μία περιφερειακή πόλη κυλάει με μεγάλη δυσκολία αλλά με σύμμαχο την ελπίδα και την αισιοδοξία ότι όπως όλα τα καλά, έτσι και τα κακά, έχουν ένα τέλος. Η καθημερινότητα περιορίζεται στην αναζήτηση θέσεων εργασίας κυρίως στο εξωτερικό, καθώς εντός συνόρων, κάθε καινούρια μέρα πολλαπλασιάζει τους ανέργους. Με στεναχωρεί όμως που ακόμη και σ’ αυτήν τη δύσκολη εποχή που είναι μια πολύτιμη ευκαιρία για ουσιαστικές αλλαγές προς όφελος των πολλών, οι ελάχιστες θέσεις εργασίας καλύπτονται από υποψηφίους που πληρούν κριτήρια της «παλαιάς» σχολής: γνωριμίες, ρουσφέτια, διαπλοκή, εξάρτηση, υποταγή. Συνεχίζουμε να βυθιζόμαστε με χειροκροτήματα και τυμπανοκρουσίες».

Οι έρευνες δείχνουν ότι ο Έλληνας δε διαβάζει. Το ΕΚΕΒΙ αποτελεί παρελθόν. Παραδοσιακά βιβλιοπωλεία κλείνουν. Τον ρωτάω αν πλησιάζουμε στο τέλος του βιβλίου όπως το γνωρίζαμε.

«Πλησιάζουμε στο τέλος της ίδιας μας της χώρας όπως τη γνωρίζαμε. Δυστυχώς το βιβλίο είναι ένα ακόμη θύμα σε ένα σαθρό σύστημα που με πρόφαση την οικονομική κρίση, αφανίζει ό,τι δεν το εξυπηρετεί. Το μέλλον του βιβλίου είναι οι συγγραφείς και οι αναγνώστες. Γι’ αυτό και θα πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις ούτως ώστε οι μεν πρώτοι να ενθαρρύνονται να μοιράζονται τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσω της επίπονης και απαιτητικής διαδικασίας της γραφής και οι δε δεύτεροι να έχουν ερεθίσματα για να διαβάζουν. Ο τρόπος διανομής ενός έργου θεωρώ πως αφορά αποκλειστικά και μόνο τον ίδιο τον δημιουργό του καθώς χωρίς αυτόν και τις θυσίες του, δε θα μπορούσαμε να μιλάμε για «έργο». Η καρδιά κάθε βιβλίου είναι ο συγγραφέας. Όταν αυτό γίνει κατανοητό στη χώρα μας, ετοιμαστείτε για τεράστιες αλλαγές στον εκδοτικό χώρο», προσθέτει.

Ο ίδιος πιστεύει στην αλλαγή. Την αναφέρει συνέχεια. Στο τελευταίο του παραμύθι, «Χαιρετίσματα και Ευχές», ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει, άλλωστε, την εσωτερική μάχη για ανατροπή και ελευθερία. Έννοιες που κάθε νέος ονειρεύεται στην Ελλάδα της κρίσης.

«Πιστεύω πως ο κάθε αναγνώστης αναπόφευκτα θα κάνει τη σύνδεση μεταξύ των όσων περιγράφονται στο συγκεκριμένο έργο και της κατάστασης με την οποία βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπος. Κι όμως, όσο ανήμπορος κι αν αισθάνεται, όσο κι αν έχει παραδοθεί σε «σωτήρες» και «ηγέτες», μπορεί να «ξυπνήσει» και να αλλάξει ό,τι τον πιέζει και τον καθιστά θεατή της τραγωδίας που παρακολουθεί. Είναι τόσο απλό όσο ένα «καλημέρα» ειπωμένο με ειλικρίνεια, τρυφερότητα και χρώμα».

Κλείνοντας του ζητώ να μου πει μέχρι που φτάνει ο ιστός της Σαΐτας.

«Η Σαΐτα φιλοδοξεί να μοιραστεί τα πολύχρωμα φτερά της με ακόμη περισσότερους συγγραφείς, δημιουργούς (εικονογράφους, ζωγράφους, γραφίστες, σχεδιαστές κόμικ, δημιουργούς βίντεο, μουσικούς) που θέλουν να αναδείξουν το ταλέντο και τη δημιουργικότητά τους, συνεργάτες τους οποίους θα προωθήσει με σκοπό να αυξήσει τις πιθανότητες εύρεσης μιας αμειβόμενης θέσης εργασίας γι’ αυτούς. Ο Ηρακλής συνεχίζει κι αυτός μια διαφορετική πτήση, πολύ πιο δύσκολη, που μάλλον θα τον προσγειώσει κάπου μακριά».

[Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε αρχικά εδώ]