Δεν
είμαι κατά του ηλεκτρονικού βιβλίου μα σίγουρα προτιμώ τα κανονικά παραδοσιακά
βιβλία, αλλά για χάρη των εκδόσεων Σαΐτα έκανα
μια εξαίρεση μιας και θεωρώ την προσπάθεια αξιέπαινη.
Οι εκδόσεις Σαΐτα μετράνε ως σήμερα την έκδοση 36 ηλεκτρονικών βιβλίων τα οποία και απόλαυσα να χαζεύω στο site των εκδόσεων καθώς το ένα μοιάζει καλύτερο από το άλλο. Με την υπόσχεση στον εαυτό μου πως θα επιστρέψω για να επιλέξω κι άλλο βιβλίο, αυτή τη φορά διάλεξα το “Ιστορίες από ένα παγκάκι”, μια συλλογή 11 διηγημάτων, δημιουργήματα καταξιωμένων συγγραφέων.
Πρόκειται
για ιστορίες που εξελίσσονται πάνω, πίσω, κάτω και γενικά γύρω από ένα παγκάκι
και οφείλω να ομολογήσω πως πριν την ανάγνωση του βιβλίου δεν εκτιμούσα σωστά
την αξία που έχουν τα παγκάκια στην ζωή μας ούτε την ανάγκη τους να μας
μιλήσουν! Πραγματικά, θα δείτε και μόνοι σας πως αν τα παγκάκια είχαν
φωνή…
Στις
ιστορίες άλλοτε οι πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι που γνωρίζονται, άλλοτε όχι,
άλλοτε είναι νέοι κι άλλοτε ηλικιωμένοι, ενώ υπάρχουν και ιστορίες όπου τα ζώα
παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο και που θα νομίσετε πως όντως τα έχετε συναντήσει
σε κάποιο παγκάκι.
Ξεχώρισα
την ιστορία του Δ. Αλεξίου “Βιβλίο στο παγκάκι-Η πτώση του Οίκου των
Άσερ”, καθώς λίγο-πολύ ταυτίστηκα με την πρωταγωνίστρια, κι ας μην είχε ως
φόντο παγκάκι η δική μου εμπειρία... Άλλες αγαπημένες μου ήταν αυτή τηςΜ. Κωσταντούρου “Μέσα από τα μάτια ενός τυφλού” και η
“Αστικό Δίκαιο II” του Γ. Φαρσάρη. Αυτή της Μ. Κωσταντούρου είναι ίσως από τις πιο
αισιόδοξες ιστορίες που έχω διαβάσει και που θεωρώ πως χρειάζεται όλοι να
διαβάσουμε.
Σίγουρα
θα καταφύγω σε εκείνη σε στιγμές ψυχολογικής πτώσης για να πάρω τα πάνω μου!
Αξιοσημείωτη εδώ η φράση του τυφλού:
«Η
ζωή παίρνει τα χρώματα που της δίνουμε εμείς μέσα από την ψυχή μας. Εγώ που
είμαι τυφλός, έχω διαλέξει να τη ντύσω με τα πιο φωτεινά χρώματα. Εσείς που
βλέπετε μπορεί να τη θέλετε ντυμένη πάντα στα μαύρα. Είναι επιλογή του
καθενός».
Ενώ όσο για την τελευταία του Γ. Φαρσάρη, θα έλεγα πως είναι σύντομη και
περιεκτική, αλλά θεωρώ πως είναι ένα μάθημα προς τον παραδειγματισμό. Στο
παρελθόν κριτική έχει συμπεριληφθεί στους Dreamers και για το έργο του Johnnie
Society.
Συνηθίζω
να διαβάζω μακροσκελείς ιστορίες με αρχή, τέλος και στη μέση μερικές
εκατοντάδες σελίδων, μιας και μου αρέσει να δένομαι με αυτές, να συνάπτω φιλίες
ισχυρές με τους πρωταγωνιστές και να υπάρχει αυτός ο παραπάνω λόγος που τις
παίρνω μαζί μου όπου πάω. Η επιλογή του ebook ήταν εξαίρεση καθώς και η συλλογή
των διηγημάτων επίσης. Ήταν όμως όλες τόσο ξεχωριστές. Επίσης, μου άρεσε πολύ
το γεγονός πως στο τέλος κάθε διηγήματος είχες τη δυνατότητα να “γνωρίσεις” τον
συγγραφέα, ενώ βρήκα τρομερά ενδιαφέρουσες τις πηγές πληροφόρησης που
παρατίθενται όπως το openbook,
το ιδεόστατο και
τα Blog των Δ.
Νίκου και Κ.
Μαλακατέ.
Κυκλοφορεί
από τις εκδόσεις Σαΐτα, σελίδες 70, διαθέσιμο δωρεάν σε ebook.
[Η βιβλιοεντύπωση δημοσιεύτηκε αρχικά εδώ]
Δημοσίευση σχολίου