Η Καλλιόπη Ζάχου γράφει για τη συνεργασία της με τη Σαΐτα

Όταν ήμουν παιδάκι, τα καλοκαιρινά βράδια, καθόμουν στον κήπο του σπιτιού μας και περίμενα να φανερωθούν οι πυγολαμπίδες. Είχα ένα σωρό απορίες για εκείνες τις φτερωτές νεραϊδούλες. Άραγε πώς να δείχνουν την ημέρα, τι τρώνε, γιατί δεν έρχονται και το χειμώνα να στολίσουν το χριστουγεννιάτικό μας δέντρο και άλλα πολλά που όμως, λίγο με απασχολούσαν. Εκείνο τον καιρό είχα φτιάξει τις δικές μου φανταστικές ιστορίες για εκείνες και για τη νεράιδα που με το μαγικό της ραβδί φώτιζε τα φτερά τους κι έτσι κάθε βράδυ πετούσα μαζί τους κι εγώ και έκανα τα ωραιότερα παιδικά ταξίδια.

Μεγάλωσα όμως και γρήγορα χάθηκαν οι πυγολαμπίδες, χάθηκε η νεράιδα, λιγόστεψαν και τα υπέροχα φανταστικά ταξίδια.

Πριν από λίγο καιρό παρέα με τη Σκούλα, τη γατούλα μου, έγραψα μια τρυφερή ιστορία για ένα κουμπί, που ήταν διαφορετικό από τα άλλα και είχε ένα μεγάλο όνειρο, να ταξιδέψει. Σκεφτόμουν με ποιο τρόπο θα ήταν το ταξίδι του περισσότερο ονειρικό, ξεχωριστό, ανάλαφρο και απαλλαγμένο από τα γραφειοκρατικά πάρε-δώσε.

Και ήμουν τόσο τυχερή γιατί σύντομα συνάντησα τα πολύχρωμα φτερά της Σαΐτας και αυτά τα παιδιά που με το μαγικό ραβδί της ψυχής τους, δεν βοήθησαν μόνο το Αλικοκούμπι να πετάξει ελεύθερο γρήγορα και ανάλαφρα, αλλά έκαναν και σε μένα ένα πολύτιμο δώρο. Σαν αληθινά Σαϊτονεραϊδόπαιδα με ταξίδεψαν με τα πολύχρωμα φτερά τους πίσω, στον κήπο του σπιτιού μου. Εκεί που κατάφερα να δω ξανά τις πυγολαμπίδες και να νιώσω τη μαγεία του να μοιράζεσαι ομορφιές με ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζεις αλλά εμπιστεύεσαι και αφήνεις να βγει από μέσα σου η χαρά μιας τέτοιας γνωριμίας. Και είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη που τους γνώρισα.

Σας ευχαριστώ Ηρακλή και Κωνσταντίνα για αυτό το ταξίδι, εύχομαι να είστε πάντα δυνατοί, δεμένοι και δημιουργικοί, ώστε με τα φτερά της Σαΐτας και το μαγικό ραβδί της ψυχής σας να βοηθήσετε να πετάξουν ελεύθερες πολλές ιστορίες που αξίζει να μοιραστεί κανείς.

Γνωρίστε την Καλλιόπη…

Η Καλλιόπη Ζάχου γεννήθηκε το 1974, μεγάλωσε στα Πιέρια Όρη και ονειρεύτηκε να συναντήσει τη θάλασσα.

Σπούδασε νοσηλευτική στο ΤΕΙ Ηρακλείου Κρήτης και εργάζεται σε νοσοκομείο.

Πιστεύει στο «δώρο» που φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά και δίνει νόημα στη ζωή, το «δώρο» της προσφοράς και της αλληλεγγύης.

Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται κυρίως με τη μαγειρική, το πλέξιμο, τη ζωγραφική, τη μουσική, τη γιόγκα και τον εθελοντισμό.

Εδώ και κάποια χρόνια είχε την τύχη να συναντήσει τη θάλασσα που ονειρεύτηκε και ζει ευτυχισμένη με τον αγαπημένο της και τη γατούλα τους την Σκουλίτσα.