Συγγραφέας: Ράνια Κυρκιντάνου
Επιμέλεια κειμένου, διορθώσεις: Αντωνία Αριστοδήμου
Φωτογραφία εξωφύλλου: Αναστάσιος Βογιατζίδης
Σελιδοποίηση, σχεδιασμός εξωφύλλου: Ηρακλής Λαμπαδαρίου
Φωτογραφία εξωφύλλου: Αναστάσιος Βογιατζίδης
Σελιδοποίηση, σχεδιασμός εξωφύλλου: Ηρακλής Λαμπαδαρίου
Σύντομη περίληψη
Η
μεγαλύτερη επιθυμία που μπορεί να έχει μια κιθάρα είναι να παίξει μουσική. Για
μια ελαττωματική κιθάρα όμως αυτό δεν είναι τόσο εύκολο. Ξεκινά την πορεία της
από ένα κατάστημα μουσικών οργάνων, πηγαίνει για λίγο στο ωδείο, γνωρίζει μια
χαλασμένη κουζίνα, ένα παλιό ψυγείο και διάφορα άλλα παράξενα αντικείμενα και
τελικά καταλήγει σε έναν κάδο σκουπιδιών. Όλα δείχνουν ότι θα έχει την ίδια
μοίρα με τα σκουπίδια. Ή μήπως όχι;
Το
συγκεκριμένο βιβλίο πετάει ελεύθερα στο Διαδίκτυο από τον Ιούλιο του 2014.
Ακούστε το αφήγημα σε μορφή audio book
Το συγκεκριμένο βιβλίο, όπως και όλα τα βιβλία των Εκδόσεών μας, ταξιδεύει ελεύθερα στο Διαδίκτυο με άδεια Creative Commons
(Αναφορά
Δημιουργού – Μη εμπορική χρήση – Όχι παράγωγα έργα 3.0 Ελλάδα)
Εικονοπλαστικό, διασκεδαστικό, συγκινητικό. Διαβάζεται μονορούφι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μου άρεσε και ως σενάριο ταινίας κινουμένων σχεδίων και ως κόμικ.
Εξαιρετική και η όλη εμφάνιση του βιβλίου.
Ευχαριστώ πολύ Ιωάννα, χαίρομαι που σου αρέσει! Ίσως κάποτε η κιθάρα να γίνει κόμικ, ποιος ξέρει;
ΔιαγραφήΠράγματι, η ομάδα της Σαΐτας έκανε εξαιρετική δουλειά!
Μην κλάψεις. Μάζεψε απο τα σκουπίδια τις νότες σου και παίξε τη μελωδία σου. Τη χρειάζονται τα παιδιά του κόσμου. Για τις πληγές τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόκειται για ένα πολύ τρυφερό, αλλά και γεωμετρημένο κείμενο, που αναδεικνύει με μονοκοντυλιές τις αντίξοες συνθήκες της διαφορετικότητας, αλλά και της μοναδικότητας την πολυτέλεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράλληλα διατρέχεται υπόγεια από το πρόβλημα του "μη χρήσιμου", που είναι το κύριο υπαρξιακό ζήτημα των τριαντάρηδων της κρίσης.
Όμως ένας διαφορετικός άνθρωπος έλκεται από τη μοναδικότητα αυτής της κιθάρας, επενδύει το (εκτός διαδικασίας παραγωγής) ταλέντο του, την μετατρέπει σε χειροποίητη και την κάνει να παίξει.
Αυτό το παίξιμο ξεφεύγει από το σχολαστικισμό των Ωδείων και αποκτά συμπαντικό τονισμό.
Ίσως αυτή η ποιητική ευρηματικότητα, που προσιδιάζει τόσο πολύ στους πολυμήχανους Έλληνες, οι οποίοι ξέρουν παλαιόθεν την τέχνη του ζειν, ίσως αυτή να είναι και η λύση για τους "μη χρήσιμους" στα μονοπώλια νέους μας...
Ράνια σ` ευχαριστούμε!
Κώστας Ν. Φαρμασώνης
Σκηνοθέτης
Για ακούστε ανθρώποι τι μας λέει η Ράνια, ναι εσείς, όλοι εμείς που έχουμε ΄΄κατασκευαστικά΄΄ ελαττώματα! Ναι όλοι, μα κάποιο κόκαλο, κάποιο όργανο, κάποια βίδα, όλοι είμαστε ελαττωματικοί! Σε σχέση πάντα με το ΄΄κανονικό΄΄, αυτό που αναγνωρίζει και καθιερώνει το αξιακό μας σύστημα, η κοινωνία μας. Και ανάλλογα μας αποδέχεται ή μας παραπετάει. Πόσοι αισθάνονται σήμερα παραπεταμένοι και που φτάνει η δυστυχία τους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι παραλληλισμοί σαφείς και εύστοχοι, ιδανικοί: από τη μια μεριά τα πιο πολιτισμένα έμβια όντα και απ' την άλλη τα πιο πολιτισμένα πράγματα, τα μουσικά όργανα.
Ναι, η Ράνια βρήκε ένα θαυμάσιο τρόπο να βάλει πολύ σπουδαία ερωτήματα: Ποιος αποφασίζει πόσο ΄΄κανονικοί΄ ή πόσο ΄΄ελαττωματικοί΄ είμαστε και ποια θα είναι η τύχη μας; Ποιος μπορει να είναι ο από μηχανής θεός που, όπως την κιθάρα, θα μας επισκευάσει; Υπάρχει κάποιος έστω να ασχοληθεί μαζί μας;
Επίτρεψέ μου Ράνια να αλλάξω τον τίτλο: Η Ράνια κλαίει για μια χαλασμένη κιθάρα.