Project 240’’ – Οι λέξεις είναι σαν τις ελιές Μήτσο

O Δημήτρης Νότας συμμετέχει στο λογοτεχνικό project 240'' επιλέγοντας τη φωτογραφία της σελίδας 34 του Χάρη Ιωαννίδη. Εσύ έστειλες το διήγημά σου; Μάθε πώς.

«Γιατί κρύβεσαι;»

«Εγώ κρύβομαι; Από ποιον και πώς;»

«Κρύβεσαι πίσω από τις λέξεις. Και κρύβεσαι από όλους Πηνελόπη».

Με κοιτά με τα μελιά της μάτια. Βγάζει το μολύβι που συγκρατεί τα πλούσια μαλλιά της, το δαγκώνει, θέλω να γίνω μολύβι. Δεν απαντάει, γεμίζει τα ποτήρια νάνους που έχουμε μπροστά μας με ρακή και τα τσουγκρίζουμε.

«Οι λέξεις είναι σαν τις ελιές Μήτσο» μου λέει καθώς μου δίνει μία στο στόμα μου. Δαγκώνω το δάχτυλό της, χαμογελάει. Περιμένω να συνεχίσει, τσάμπα περιμένω. «Πες μου τη θεωρία σου» της λέω καθώς πίνω τη ρακή μου.

«Τις ελιές δεν μπορείς να τις καταπιείς. Πρέπει να φας το σώμα τους, να γλύψεις το κουκούτσι τους και μετά να το φτύσεις. Οι ελιές είναι δυνητικά επικίνδυνες Μήτσο. Σαν τις λέξεις. Αλλά και πολύ γευστικές. Και αν τις στύψεις…» συνεχίζει και παίρνει μια ελιά στη χούφτα της και τη ζουλάει, «βγαίνει λάδι» μου λέει και γλύφει την παλάμη της. Μου τρέχουν τα σάλια, θέλω τη γλώσσα της, ο έρωτας σε κάνει συχνά γελοίο.

«Με αγαπάς Πηνελόπη; Δυο λέξεις είναι, γιατί δεν μπορείς να τις πεις και κρύβεσαι πίσω από άλλες; Χόρτασα τη συμπάθειά σου».

«Σου αρέσουν τα βιβλία Μήτσο;»

«Αν δεν είναι μεγάλα, ναι»

«Εγώ είμαι πολλές σελίδες. Μερικές κακογραμμένες, άλλες δυσνόητες, αντέχεις;»

Αρχίζω να καταλαβαίνω πού το πάει, ξαναγεμίζω τα ποτήρια νάνους, «στην υγειά μας» της λέω, «λαχταρώ να διαβάσω όλες τις σελίδες σου».

«Τώρα σε αγαπάω» απαντά.

Ο Δημήτρης Νότας γεννήθηκε το 1969 όταν κάποιοι πατούσαν το πόδι τους για πρώτη φορά στη Σελήνη & κάποιοι άλλοι πετούσαν στα ουράνια κάνοντας χρήση διάφορων ουσιών.

Σε τρυφερή ηλικία αποφάσισε να γίνω γυμναστής και το μετάνιωσε την ημέρα της αποφοίτησής του. Παράλληλα με τις σπουδές, δούλεψε ως οικοδόμος, σερβιτόρος, barman, dj (της κακιάς ώρας) ενώ όταν απολύθηκε από τον στρατό, έγινε διακινητής αλληλογραφίας με μοτοποδήλατο. Αηδιασμένος από την κίνηση στους δρόμους της Αθήνας, στράφηκε στα πολυεθνικά ταχυφαγεία. Γρήγορα έγινε manager & φορούσε ταμπελάκι με το ονοματεπώνυμό του στο στήθος. Φούσκωνε από περηφάνια. Η εξέλιξη της καριέρας του συνδέθηκε στενά με την εξυπηρέτηση των πελατών. Τότε αποφάσισε να γίνει Βουδιστής & να περιορίσει τις επιθυμίες του στο ελάχιστο. Ζει στη Ραφήνα με τη γυναίκα του και τις δυο τους κόρες. Ααα και με ένα σκύλο…

Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του μέσω e-mail: dimitrios.notas@gmail.com