Ο
Κωνσταντίνος Ξενοφώντος συμμετέχει στο λογοτεχνικό project 240'' επιλέγοντας τη
φωτογραφία της σελίδας 14 της Διάνας Σεϊτανίδου. Εσύ έστειλες το διήγημά σου;
Μάθε πώς.
Η βραδιά
ήταν ανέλπιστα ζεστή για Δεκέμβρη μήνα. Στις σκέψεις του μπερδεύονταν λίγο το αλκοόλ
– δεν είχε πιεί και πολύ∙ δυο ποτήρια κόκκινο κρασί – λίγο θέματα απ’ τη
δουλειά, λίγο η κουβέντα με μια φίλη νωρίς τ’ απόγευμα για ένα μικρό ζήτημα
υγείας που την απασχολούσε. Χοροπηδούσε ανάμεσά τους, κοντοστεκόταν κι
επεξεργαζόταν λίγο την κάθε μία και μετά γυρνούσε πίσω στους ρυθμούς της
μπάντας, ένα αχταρμά από τζαζ και ροκ, στολισμένο πού και πού με κάτι ποπ
γαρνιτούρες. Δε θα έμενε πολύ ακόμη. Κόντευε σχεδόν μία και μισή.
Κι έτσι
απροκάλυπτα, τα βλέμματά τους ευθυγραμμίστηκαν σαν πλανήτες, με τη μουσική να
παραπαίει στο ανάμεσο. Αυτόματα, ξεκίνησε μια αμφίδρομη ανάγνωση του κενού στον
ενδιάμεσο χώρο. Για μια στιγμή, του φάνηκε πως είδε κάτι σελίδες να ξεκολλάνε
από τη ράχη ενός βιβλίου, να πετάνε σα γλάροι ή περιστέρια ή κάτι τέτοιο κατά
μήκος του ευθύγραμμου εκείνου τμήματος και να κουρνιάζουν στο απέναντι βλέμμα.
Πλησίασε. «Δεν ξέρω πώς ή πού βρήκα το θάρρος» ξεστόμισε, «Δεν είναι κάτι που
συνηθίζω. Θα πρέπει να φύγω. Θες να ανταλλάξουμε αριθμούς;». Τα δύο
δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν του φάνηκαν βασανιστικά. «Φυσικά!». Έμειναν να
κοιτάζονται σα να διάβαζαν τις τελευταίες αράδες από κάποιο κεφάλαιο, έτοιμοι
να γυρίσουν ταυτόχρονα τη σελίδα, με τις άκρες των δακτύλων τους να
ηλεκτρίζονται παράξενα. Χαμογέλασαν όσο κρατάει μια ρουφηξιά από τσιγάρο. «Καλό
βράδυ» είπε. «Καλό βράδυ και σε σένα» του απάντησε.
Ο
Κωνσταντίνος Ξενοφώντος κατάγεται από τη Λεμεσό (Κύπρος). Λατρεύει τα
μαθηματικά, τη μουσική, το διάβασμα και τις βόλτες πλάι στη θάλασσα της πόλης
του.
Δημοσίευση σχολίου