Project 240’’ – Ακόμα και οι μηχανές ονειρεύονται την Αιωνιότητα

Η Ράνια Κυρκιντάνου συμμετέχει στο λογοτεχνικό project 240'' επιλέγοντας τη φωτογραφία της σελίδας 38 του Δημήτρη Κανελλόπουλου. Εσύ έστειλες το διήγημά σου; Μάθε πώς. 

Κάποτε τράβηξα την πιο ωραία φωτογραφία του κόσμου. Ήταν εκείνη τη μέρα που το φωτόμετρο, η ταχύτητα και το διάφραγμα έγιναν όργανα μιας συντονισμένης ορχήστρας και υπάκουσαν στις εντολές του φωτογράφου-μαέστρου. Μια απροσεξία, από εκείνες που δημιουργεί η αδημονία του ερασιτέχνη, και η φωτογραφία πέρασε στην ανυπαρξία.

Τώρα δε φωτογραφίζω πια, τις φωτογραφίες τις βγάζουν τα τηλέφωνα. Άφησα πίσω  τα σακίδια των ταξιδιωτών και πήρα μαζί μου τους τελευταίους φωτογράφους του κόσμου. Αν ήταν να ξαναγεννηθώ, θα ήθελα να είμαι μια ιστορία. Να είχα γραφτεί σε χαρτί από τετράδιο, σε μια αχιβάδα ή σε ένα πακέτο τσιγάρα. Οι λέξεις μου να ήταν στα ελληνικά, στα σουαχίλι, στα εβραϊκά, στη νεβάρι. Ίσως και να ήταν στη γλώσσα που μιλάει ο Βέγας στον ουρανό με τα αστέρια. Να ήμουν για κάποιον η πιο ωραία ιστορία του κόσμου, να γινόμουν μύθος και να ταξίδευα με τα χρόνια, ή νανούρισμα, ή βιβλίο για παιδιά. Ίσως να ήμουν ιστορία λυγμών και δακρύων, ή ενοχών και σιωπής. Μπορεί και να μην με διάβαζε ποτέ κανείς, να χανόμουν σε σωρούς από σκουπίδια, να έπεφτα στη θάλασσα, ή να με έκαιγε η φωτιά · υπάρχουν πολλοί τρόποι να σκοτώσεις μια ιστορία. Ακόμα και τότε, μετά το τέλος μου, μετά το τέλος του κόσμου ολόκληρου, αν ήταν να ξαναγεννηθώ, θα ήθελα να είμαι μια ιστορία.

Η Ράνια Κυρκιντάνου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα.  Διδάσκει ελληνικά ως ξένη γλώσσα σε ενήλικες  και παράλληλα συμμετέχει σε projects, σεμινάρια και προγράμματα σχετικά με τη διδασκαλία των ελληνικών.

Τα αφηγήματά της «Η κιθάρα που έκλαιγε» και «Το ποδήλατο και το αερόστατο» κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Σαΐτα.

Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στην ηλεκτρονική διεύθυνση: ourania.kyrki@gmail.com