Η οχύρωση του Διδυμοτείχου

Τίτλος: Η οχύρωση του Διδυμοτείχου
Συγγραφέας: Κώστας Τσουρής

ISBN: 978-618-5147-67-9

Συνεργάτης
Σελιδοποίηση: Ηρακλής Λαμπαδαρίου

Σύντομη περίληψη

Η εργασία ερευνά την ιστορία της οχύρωσης του Διδυμοτείχου. Πρόκειται για έργο που οφείλεται στον Ιουστινιανό τον Α΄. Ανακατασκευάστηκε, συντηρήθηκε, τροποποιήθηκε ή συμπληρώθηκε κατά τον 7^ο/8^ο, 8^ο/9^ο, 10^ο/11^ο, 12^ο, 13^ο, 14^ο, 18^ο/19^ο αιώνα, διατηρώντας την αρχική όδευση. Στα μέσα του 13^ου αιώνα οικοδομήθηκε η ποτάμια οχύρωση, ενώ στα εξηκοστά έτη του 14^ου αιώνα κατασκευάστηκε ένας πρόσθετος περίβολος μπροστά από την πύλη ΠΛ10.

Πρόκειται για ενδιαφέρον έργο φρουριακής αρχιτεκτονικής, στο οποίο πάντως δεν εμφανίζονται καινοτομίες ή πρωτοτυπίες και δεν εισάγονται νεωτερισμοί· μορφές, τύποι, κλίμακες και υλικά είναι συνηθισμένα και τρέχοντα για την εποχή τους. Σχεδιάστηκε αρκετά προσεκτικά και επιτέλεσε το ρόλο του μάλλον ικανοποιητικά. Οσάκις απαιτήθηκαν τροποποιήσεις, προσθήκες, επισκευές, αυτές πραγματοποιήθηκαν κανονικά και χωρίς προβλήματα, αλλά όχι πάντοτε στην ώρα τους.

Για την αρχιτεκτονική τους ξεχωρίζουν, ανάμεσα στους υπόλοιπους πύργους της οχύρωσης, οι πύργοι Π2 και Π16. Οι ίδιοι πύργοι επίσης παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ανάμεσα σε έργα φρουριακής αρχιτεκτονικής της βυζαντινής επαρχίας μέσης και ύστερης βυζαντινής περιόδου. Για την ισχύ τους διακρίνονται –εκτός από τους δύο προηγούμενους– οι πεντάπλευροι πύργοι Π20 και Π21 και ο πεταλόσχημος Π12· όλοι τους προστάτευαν πύλες. Οι δύο παραλλαγές πεντάπλευρου πύργου, οι πύργοι Π3 και Π8, αποτελούν τη μοναδική απόπειρα να εφαρμοστούν κάποιοι νεωτερισμοί στα γενικά παραδεδεγμένα. Οι υπόλοιπες κατασκευές είναι στην καλύτερη περίπτωση απλώς ισχυρά έργα. Στις επεμβάσεις της παλαιολόγειας περιόδου δεν πρυτάνευσε ιδιαίτερη μέριμνα για τα απαιτούμενα υλικά ούτε προσεγμένες κατασκευές: μένω με την εντύπωση ότι το τελευταίο έργο πραγματοποιήθηκε κάπως πρόχειρα και μάλλον βιαστικά.